Stress-dossier
"Rustgevende remedies."
Een interview met Prof. Elke Van Hoof. Dit schitterend artikel uit de HUMO dat op 3 november 2015 verscheen in een reeks van drie (stressdossier) wil ik graag met jullie delen.
Het is vooral een positief artikel. De tips die je krijgt zijn zo simpel dat je het haast niet voor mogelijk houdt. Gewone, praktische, vaak snelle, niet dure middeltjes om jouw stress te reduceren.
Je ontdekt mooie, gezonde gedachten die meer op gezond boerenverstand lijken dan ingewikkelde theorieën of onderzoeken. Zoals "we hebben stress nodig om ons te ontwikkelen. Vermijd stressoren dus niet; vind een manier om ermee om te gaan."
Ikzelf ben jammer genoeg, of gelukkig genoeg, vertrouwd met het gegeven: Burn-out.
Wat de sociale sector soms kan aanrichten met idealistische mensen! Want een eersteklas-wereldverbeteraar, dat was ik!
Ik had hoge verwachtingen en doelen. Ik geloofde met hart en ziel in mijn werk, in mijn opdracht, in mijn taak. Ik werkte geen 100 % voor mijn kwetsbare gezinnen in het centrum, maar ik vrees dat het 200% was.
Ik heb getrokken en gezwoegd. Ik heb me gesmeten en gegooid. Mijn job in de Bijzondere Jeugdzorg nam ik heel serieus. Ik hield van het werken met kwetsbare kinderen en jongeren. Ik was verslaafd aan deze laag van de bevolking. Ik was verslaafd aan hun verhalen, hun kwetsbaarheid. Ik had een missie!
Achteraf gezien heb ik vooral een geloof gehad. Een geloof in een circus. En om het even in hetzelfde thema te houden, ben ik nu een atheïst. Ik geloof niet meer. Of nee ... toch wel. Ik geloof in een nieuw geloof ;-)
In mijn praktijk thuis zie ik hardwerkende mensen met een missie (zij hebben de missie nu, niet meer ik). Zij dragen de hoop. Niet meer ik.
En daar moeten ze (helaas) duur voor betalen. Zuur verdiende centen. Prioriteiten stellen. Maar ze hebben hun geld ervoor over. Ze investeren in hun eigen proces.
Nu zijn zij het die werken en zwoegen.
Ik ontmoet nu mensen die vooruit willen komen. Mensen die zich binnenste buiten keren omdat het hun eigen keuze is, omdat zij het willen en niet omdat het hun opgelegd werd. Ze willen het allemaal kunnen begrijpen.
Ik ben dankbaar. Want ik mag hier getuige van zijn. Ik mag hen ruimte schenken. Ruimte waar ze zelf kiezen wat ze wanneer vertellen en hoe. Ik schenk hen alleen veiligheid en vertrouwen. De rest doen ze zelf.
Voor mij betekende uiteindelijk mijn burn-out een kering in mijn leven. Misschien zelfs wel een geschenk.
Op tijd herkende ik de signalen, kon ik de schade zelf nog opmeten en beperken.
Op tijd kon ik op de rem gaan staan. Abrupt en met heel veel pijn in het hart heb ik een andere wending gegeven aan mijn beroepsleven.
Ik had dringend hoopvoller werk nodig. Ik wou geen diesellocomotief meer zijn. Maar vanaf nu mijn eigen koers bepalen. Minder investeren in de anderen en meer in mezelf.
Heb ik toen echt wél goed voor mezelf gezorgd? Achteraf gezien had het nog beter gekunnen. Met alles wat ik nu weet kon het nog beter. Maar goed, het is wat het is.
De jaren nadien heb ik zelf kunnen gaan ontdekken wat en hoe het is om steeds vaker te kiezen voor mezelf, beter te gaan zorgen voor mezelf. Afgrenzen, "nee" zeggen, voeling krijgen met "wat heb ik nu nodig, wat is goed voor mij, waar heb ik nu deugd van". En het eindresultaat, (alhoewel ik niet geloof dat dit proces ooit afgerond zal zijn) dat mag er wezen!
In het artikel heeft Prof. Elke Van Hoof het over een filmpje dat aantoont hoe muziek (en anderen) kan inwerken op je limbisch systeem. Je krijgt in het filmpje twee keer dezelfde werkelijkheid te zien maar bij het eerste filmpje trek je door de negatieve perceptie andere conclusies en maak je denkfouten. Een mooi bewijs hoe neurobiologisch positief denken wél zin heeft!https://www.youtube.com/watch?v=y087sbBRQ
Ik ben dan ook zeer verheugd dat ik in het voorjaar de cursus Hartcoherentie zal kunnen volgen. Gebasseerd op positief denken en ademhaling. Maar meer daarover later uiteraard ;-)
NU wil ik jullie vooral het volgend artikel van harte warm aanbevelen. Veel leesplezier!!!
Humo artikel van 3 november 2015
Toegevoegd 11 juni 2016: Tegelijkertijd wil ik ook jullie laten kennismaken met het nieuwe boek van onder andere Prof. Elke Van Hoof en haar collega's Gorik Kaesemans, Lode Godderis, Erik Franck. "Burn-Out in de zorg." Het is nog maar net een aantal weken uit. Goed boek waar Burn-Out in al zijn aspecten bekeken en beschreven wordt, met als rode draad in het boek, de 5 getuigenissen van 5 ervaringsdeskundige. Op het eerste zicht lijkt het een boek om het taboe op Bunr-Out in de zorgsector te doorbreken, maar het boek gaat verder en is ruimer dan alleen voor de zorgsector.