Luister nu eens naar mij! ;-)
Het volgende moet me toch even van het hart.
Weken heb ik uitgekeken naar het programma op één "De Bleekweide".
Al jaren ben ik trouwe fan van Lut Celie. Misschien raar om fan te zijn van een psychotherapeute ;-)
Maar na het lezen van het boek "Luister nu eens naar mij" voelde ik hoe deze visie aansloot bij mijn geloof in de kracht van kinderen en jongeren.
Nadien kreeg ik bij wijze van toeval verschillende keren de kans om naar een lezing te mogen gaan en als klap op de vuurpijl ging Missing You twee jaar geleden met "De Bleekweide" in zee om de "Missing You-dag" te organiseren.
Nooit had ik gedacht of verwacht dat de reeks "De Bleekweide" zo'n hetze zou veroorzaken.
Zelfs weken voor het al op tv verscheen.
Ik had nooit gedacht dat er zo'n controverse zou plaatsvinden. Dat er zo'n jacht zou gemaakt worden op een prachtige groepspraktijk.
Ondertussen heb ik menig artikel gelezen en uitzendingen bekeken. Verschrikkelijk. Het ene al van grotere onzin gevuld dan het andere.
En helaas is het vooral onze bloedeigen sector die op achterste poten staat. De gewone man met de pet kan het best wel pruimen. Of zelfs sterker nog: kijkt-leert-herkent!
Nee, het zijn psychologen die plots het beroep van psychotherapeut te min lijken te vinden, zichzelf beter wannen. Vooral dan de psychologen die zelf geen psychotherapie opleiding genoten hebben.
Ik heb lak aan dé theorieën over beroepsgeheim.
Ik heb lak aan zij die beweren dat kinderen moeten beschermd worden tegen zichzelf.
Ik heb lak aan therapeuten die beweren dat dit geen nieuwe methode is en zij ook al jaren op deze wijze werken.
Ik heb lak aan de uitlaten dat dit geen psychotherapie zou zijn, maar “counseling”.
Ik heb lak aan betutteling van kinderen.
Ik heb lak aan betutteling van cliënten.
Dit ruikt naar macht, dit ruikt naar jaloezie, dit ruikt naar sensatiezucht, dit ruikt naar rekeningen die vereffend moeten worden.
Of de onbegrepen kinderen die nu volwassenen zijn. Rancuneus.
Misschien raakt het ons allemaal héél erg en is dat precies de reden van al onze reacties.
Maar ik ben fier op de maatschappelijke meerwaarde van dit programma, omdat dit programma het taboe, dat nog altijd rust op therapie en omgaan met emoties, op positieve manier doorbreekt.
Ik ben ondertussen ook al meerdere keren in de Bleekweide geweest en die sfeer hangt ook gewoon in het gebouw en bij de mensen die daar werken en op therapie komen.
Niets om je over te schamen, niets om raar of gek te doen. Nee, integendeel! "Wij, cliënten zijn fier op wat wij doen, waar wij aan werken."
Pas wanneer mensen die sfeer zelf hebben mogen opsnuiven in de Bleekweide. Pas wanneer mensen zelf hebben mogen kennismaken met het enthousiaste team van de Bleekweide, de mooie therapietuin, de fijne welkomstruimte, ... pas dan mogen ze misschien zelfs iets vertellen over hun ervaringen. Ik heb al menige praktijkruimtes mogen bezoeken en met veel therapeuten in contact gekomen en nog nergens zag of voelde ik de sfeer die bij hen wel hangt.
Chapeau voor de therapeuten die hun nek uitsteken!
Ik ben fier op iedere cliënt die de stap naar therapie kan of durft zetten. Ik ben fier op mijn cliënten. Hoe zij het aandurven om te dealen met hun "demonen" en vooruit willen komen.