Ontmoetingsdag Missing You 2011

We zijn ondertussen al  14 dagen verder, maar laat ik jullie toch even iets vertellen over “de Missing You dag 2011”.

Misschien eerst een woordje uitleg over “Missing You”.

Missing You bestaat ondertussen 11 jaar. Het is een vzw die jaarlijks een ontmoetingsdag organiseert voor kinderen, jongeren en adolescenten (9 tot 30 jarigen)  die iemand dierbaar verloren zijn. Op die manier ontmoeten ze lotgenoten, horen ze ervaringen van anderen, kan er gedeeld worden, krijgt men erkenning, of is er herkenning. Thuis komen bij mensen die je verstaan, die ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben. Ik begeleid reeds vier jaar de workshop van de 12- tot 16-jarigen. En ook dit jaar was het weer een geweldige ervaring.

Dit jaar, 19 november, voor het eerst in Gent, het begijnhof,  niet de minste plek. We werden dit jaar ontvangen in de groepspraktijk “de Bleekweide” bij Lut Celie. Misschien heb je ons in het middagjournaal gezien op VTM?

Een magische plek. Een gebouw met sfeer, met warmte. Met een leeftuin. Een inspirerende plek. Het is duidelijk dat er een team van creatieve duizendpoten werkt. Daar kan een therapeut alleen maar van dromen: om zelf zo’n plek te verwezenlijken of er te kunnen werken.

Het was een spannende ervaring, want voor het eerst werkten we echt met een andere groep samen. De rouwgroep van de Bleekweide ging het ontvangst doen.  

Ik denk dat menige begeleiders van Missing You een slapeloze nacht hebben gehad, waaronder ik. Hoe ging dat zijn, zat alles wel goed in elkaar, ging er wel voldoende opkomst zijn. En chaos, hoe groot ging de chaos zijn? Hadden we wel goeie afspraken gemaakt? De ouders, hoe gaat dat zijn dit jaar, was het een goeie beslissing of niet ….? Voor het eerst zouden we ook een aanbod doen aan de ouders van de jongeren die er die dag zouden zijn.

OK. Toegegeven. Het onthaal was chaos. De gang té krap. We moesten ons erdoor murwen.

Ik zag bekende gezichten. Mensen van andere jaren. Zenuwachtig gegniffel links en rechts. Bij sommigen kon ik de paniek in hun ogen lezen, de angst. 

Heel wat kinderen en jongeren wisten zich geen houding te geven. Ik zag de andere begeleiders rondom mij. Iedereen deed zijn uiterste best. Wegwijs maken, uitleg geven, schouderklopjes, bemoedigende woorden,…

En toen konden we starten.

In de voormiddag kennismaking en in de namiddag een workshop waarin er actief en creatief gewerkt werd met onze dierbare in ons hoofd en in ons hart.

Wat een inspirerende dag. Ik voel me steeds zo dankbaar. Getuige mogen zijn van jongeren die ons binnen laten. Die zichzelf binnenstebuiten keren. De ene voorzichtig en met schroom, de andere al iets vlotter en sommige met overgave. Iedere jongere met zijn verhaal. Met zijn pijn, zijn verdriet. Maar het meest magische is de veerkracht van deze jongeren. Hun verworven inzichten. Willes nilles zijn ze bij het overlijden van hun dierbare “ouder” geworden, zijn ze geconfronteerd met gevoelens en emoties waar ze eigenlijk nog te jong voor zijn. Waar we hen liever van zouden willen besparen.  Ieder jaar stel ik weer vast … dit zijn mooie jongeren, jongeren met een bijzondere kwaliteit. Bijzondere jongeren. Want geef toe, het vergt toch veel moed om naar zo’n dag te gaan en anderen te ontmoeten, maar ze doen het toch maar…

Ik kijk reeds uit naar volgend jaar!

Wil je maar weten over missing you: www.missingyou.be