Skip to main content

Veerkracht op het werk.

(Ik wil even laten weten dat sinds eind december 2015 het onderzoek afgerond is en de resultaten na de zomer van 2016 zullen bekend gemaakt worden. Als je klikt op de link van het onderzoek zal je daar een update vinden ivm de resultaten van het onderzoek.)


Ik wil jullie graag op grote schaal laten kennismaken met een schitterend onderzoek.

Het heeft een hele tijd geduurd vooraleer ik zelf belist heb om deel te nemen. Ik werd misleid door de inleidende tekst en zag niet goed op welke manier ik zou kunnen bijdragen tot het onderzoek gezien ik niet meer werk in een werkomgeving met collega's.

Niets bleek minder waar. Gelukkig wees een cliënt mij opnieuw op het onderzoek waar zij zelf aan had deelgenomen en kon zij mij van het tegendeel overtuigen.

 

Het fijne aan dit onderzoek is vooral de beloning die je krijgt. Het eerste deel van het onderzoek is een vragenlijst van ongeveer 45 minuten. Twee weken later krijg je een uitnodiging voor de tweede vragenlijst. Die duurt ongeveer 20 minuten. En vlak nadien krijg je jouw beloning. De resultaten van jouw test.

Het is een mooi document om bij te houden, want het vertelt hoe jij jouw kwaliteiten gebruikt of kan gebruiken. Niet alleen op de werkvloer.

Mijn man en ik deden het onderzoek tegelijkertijd en het fijne was dan ook om te zien hoe aanvullend wij zijn. We ontdekten ook stukken bij elkaar die we anders zouden invullen of die we niet zo ervaarden, maar door de uitleg te lezen, kwamen we er achter dat het eigenlijk wel zo is.

Het grappige aan de test is ook dat het bureau waar Prof. dr. Elke Van Hoof  mee samenwerkt in het onderzoek, zich specialiseerd in kwaliteiten afleiden op basis van het speelgoed waar jij als kind mee speelde. Nooit had ik stilgestaan bij een link tussen wie ik ben, hoe ik reageer, mijn kwaliteiten, mijn hoogsensitiviteit en het speelgoed waar ik al dan wel of niet mee speelde. Integendeel. Ik vond mijzelf als kind een vreemd kind. Ik merkte dat ik vaak totaal andere interesses had dan leeftijdsgenoten, en ik niet echt speelde. Ik verzon heel vaak eigen spelletjes, gaf overal een andere draai aan, was vaak op mezelf aangewezen en creëerde mijn eigen fantasiewereld. Op latere leeftijd ging ik mij daarover schamen en dacht ik dat dat niet echt normaal was.

De test is dan ook zo opgesteld dat ik snel door had waar de link met mijn hoogsensitiviteit zat. Gaandeweg doorheen het onderzoek ontdekte ik waar het allemaal mee zou kunnen te maken hebben en dat mijn manier van spelen als jong kind misschien toch niet zo vreemd was, dat het dus ook herkend wordt door anderen en dat het heel wat over mezelf kan vertellen. Vreemd.

Ik vind het dus dubbele winst ;-)

Je werkt mee aan een onderzoek dat op vlaamse bodem een verschil kan maken. En, je krijgt zelf feedback waar je iets mee bent. Een aanrader dus!

Ik heb nagevraagd bij Elke Van Hoof hoe lang het onderzoek nog lopende zou zijn, aangezien de resultaten bekend gemaakt worden op het congres in mei 2015, maar zij vindt het onderzoek zo waardevol dat ze besloot om het open te laten staan. Dus: gaan met die banaan! :-)

Succes!

Dit is de uitleg die je kan vinden over het onderzoek zelf: 

HSP of hooggevoeligheid is nog niet voldoende gekend!

Denk jij er ook zo over? Dan kan je NU je steentje bijdragen aan betere informatie en sensibilisering over hoogsensitiviteit.

"HSP Vlaanderen werkt al geruime tijd nauw samen met Prof. dr. Elke Van Hoof. Zij startte een grootschalig onderzoek op over veerkracht en hooggevoeligheid in de werksituatie. Dit is het eerste wetenschappelijk onderzoek met betrekking tot hooggevoeligheid van Vlaamse bodem. De resultaten zullen worden bekendgemaakt op het congres dat doorgaat op 13 mei 2015, georganiseerd door VUB, in samenwerking met HSP Vlaanderen. Prof. dr. Elke Van Hoof is al geruime tijd bezig met onderzoek naar burnout. Veerkrachtige mensen passen zich op een positieve manier aan bij stresserende gebeurtenissen en hebben dus minder kans op burnout. Ze gedragen zich op een manier die hun welzijn op verschillende domeinen bevordert. Maar wat zorgt er nu precies voor dat de één meer veerkachtig is dan de ander? Verschillende factoren als empathie, sociaal gedrag, een positief zelfbeeld, een optimistische houding naar de toekomst en het actief steun zoeken bij familie en vrienden zijn slechts een tipje van de sluier. We bekijken ook of deze beleving anders is voor personen met HSP. Ook het inzetten van uw talenten of het inzetten van energie-gevende activiteiten, een veel besproken begrip vandaag binnen Human Resources, kunnen we binnen dit verhaal plaatsen. Wanneer men zijn talenten namelijk ten volle kan benutten, zou men meer veerkracht ervaren en beter bestand zijn om met tegenslagen om te gaan. Als dank voor je deelname ontvang je het resultatenrapport van de Kerntalentenontdekking (waarde € 49). Met deze analyse krijg je een zicht op je aangeboren talent, je sterke punten en potentieel."


Via de website www.veerkrachtigophetwerk.be kan je deelnemen.

 

 

Linne: "Ik ben hoogsensitief!"

Het tijdschrift Klasse publiceerde drie jaar geleden dit mooie filmpje over Linne, een meisje die vertelt over haar hoogsensitiviteit. 

Ik vind het een prachtig filmpje. Kort en krachtig vertelt het wat hoogsensitiviteit kan zijn voor lagere school kinderen.

Het geeft een goed beeld van op welke manier een kind zijn hoogsensitiviteit, met de bijhorende last, soms beperkingen maar ook zijn kwaliteiten, ervaart.

Let wel op! Ik kan het niet genoeg zeggen: Ieder hoogsensitief kind is anders. Net zoals iedere hoogsensitieve volwassene. Hoogsensitiviteit uit zich op zoveel verschillende manieren.

Meermaals kwam ik op scholen en vertelde men mij: " Ja hoor, we hebben hier al ooit wel eens een hoogsensitief kind gehad (?!) maar DIT kind nu is zeker geen hoogsensitief kind! Nee. Dit kind is druk. Hij heeft helemaal geen probleem met lawaai, hij maakt zelf zoveel lawaai! Hij is niet introvert, speelt met andere kinderen. Hij maakt van niets een probleem. Past zich altijd aan. Heeft geen opvallende zintuigelijke prikkels. Hij is gewoon een kind zoals alle andere kinderen. Het lijkt dat eerder de ouders hier het probleem zijn en persé een probleem willen zien. Ze lijken overbeschermdend. Ze moeten hem gewoon wat minder betuttelen en leren loslaten. Met dit kind is niks mis!"

Tja ... tuurlijk is er niks mis! Hoogsensitiviteit is geen ziekte, geen stoornis. Maar voor ouders, die vaak zelf ook hoogsensitief zijn, is een dergelijke uitleg op een ouderoverleg pijnlijk. Ouders merken mogelijks op dat hun kind thuis een totaal ander gedrag stelt dan in de school. 

Het is goed dat het klimaat op CLB en scholen stilletjes aan het veranderen is en de kennis ivm met HSP steeds groter aan het worden is. Hoogsensitiviteit is een complexe theorie. Het is niet voldoende om één bepaald kind of volwassene in je hoofd te hebben en op basis daarvan een eigen theorie te ontwikkelen. De nodige literatuur en informatie is hier zeer belangrijk.

http://www.klasse.be/ouders/25769/ik-ben-hoogsensitief/#.VL0WbkeG8l8

Dokters van verdriet. Filmpje over het leven.

Mag ik jullie dit prachtig filmpje voorstellen?

Via Facebook werd er dit filmpje gedeeld. Zo kwam ik terecht op de site van "Klasse". Daar ontdekte ik een reeks bij TV Klasse, "driemaal woordwaarde". Wauw! Allemaal korte filmpjes van lezingen. Waaronder dit filmpje van psychiater Dirk De Wachter. 

Zo schrijft Klasse als inleiding: 'Ik heb te veel werk,' vertelt psychiater Dirk De Wachter tijdens de 'Dag van de Cultuureducatie' van Canon Cultuurcel. 'In onze facebookerige vind-ik-leuk maatschappij moffelen we ons verdriet maar al te vaak weg. En dat verdriet zie ik massaal terug op consultatie. Onze wereld is ziek in hyperindividualiteit. We zijn zo gefocust op onze individuele ontplooiing dat we eenzaam achterblijven.' Luister en kijk naar de kritische maatschappijanalyse 'Dokters van verdriet' van de auteur van o.m. Borderline Times waarin hij ook uitwegen aanreikt. Een lezing die doet nadenken. 

Hopelijk kennen jullie Dirk De Wachter? Ik heb het geluk gehad om hem al verschillende keren te horen vertellen. In onze psychotherapieopleiding kwam hij een aantal keren op bezoek. Ik ben geen grote fan van psychiaters. Maar, onder andere, Dirk De Wachter heeft me toch ook laten voelen dat het allemaal om de mens gaat. De toewijding. Het hart en de passie. Het geloof in en de visie op de mens.

Ik hing aan zijn lippen.

Geen hoogdraverigheid. Maar simpele woorden. Eenvoudig vertelt. Begrijpbaar. Maar raak. Zijn woorden komen binnen.

Maar nadien ga ik wel met een hoofd vol zwaarmoedigheid, zoveel gedachten, zoveel prikkels naar huis.

Hij raakt mij met zijn hersenspinsels.

Hij raakt mij in een laag van mezelf die ik niet vaak toe laat. Een laag waar ik zelf liever niet zo vaak kom. Het is een laag van verdriet. Een laag van piekeren en pessimisme. Zwaarwichtigheid. Van mijn overtuigingen, mijn visie op de wereld. Dingen die ik voel, weet of zie. Gelukkig soms ook melancholie. Of geloof, hoop en liefde. Soms iets om warm van te worden. Maar vooral een laag van verwarring. 

 

http://www.klasse.be/tvklasse/21073-Dirk-De-Wachter-Dokters-van-verdriet#.VIQg6TGG8l8

Zijn oproep om verdriet te delen is zo belangrijk! Verdrietigheid mag er zijn. Maak plaats voor verdriet.