Het tijdschrift Klasse publiceerde drie jaar geleden dit mooie filmpje over Linne, een meisje die vertelt over haar hoogsensitiviteit. 

Ik vind het een prachtig filmpje. Kort en krachtig vertelt het wat hoogsensitiviteit kan zijn voor lagere school kinderen.

Het geeft een goed beeld van op welke manier een kind zijn hoogsensitiviteit, met de bijhorende last, soms beperkingen maar ook zijn kwaliteiten, ervaart.

Let wel op! Ik kan het niet genoeg zeggen: Ieder hoogsensitief kind is anders. Net zoals iedere hoogsensitieve volwassene. Hoogsensitiviteit uit zich op zoveel verschillende manieren.

Meermaals kwam ik op scholen en vertelde men mij: " Ja hoor, we hebben hier al ooit wel eens een hoogsensitief kind gehad (?!) maar DIT kind nu is zeker geen hoogsensitief kind! Nee. Dit kind is druk. Hij heeft helemaal geen probleem met lawaai, hij maakt zelf zoveel lawaai! Hij is niet introvert, speelt met andere kinderen. Hij maakt van niets een probleem. Past zich altijd aan. Heeft geen opvallende zintuigelijke prikkels. Hij is gewoon een kind zoals alle andere kinderen. Het lijkt dat eerder de ouders hier het probleem zijn en persé een probleem willen zien. Ze lijken overbeschermdend. Ze moeten hem gewoon wat minder betuttelen en leren loslaten. Met dit kind is niks mis!"

Tja ... tuurlijk is er niks mis! Hoogsensitiviteit is geen ziekte, geen stoornis. Maar voor ouders, die vaak zelf ook hoogsensitief zijn, is een dergelijke uitleg op een ouderoverleg pijnlijk. Ouders merken mogelijks op dat hun kind thuis een totaal ander gedrag stelt dan in de school. 

Het is goed dat het klimaat op CLB en scholen stilletjes aan het veranderen is en de kennis ivm met HSP steeds groter aan het worden is. Hoogsensitiviteit is een complexe theorie. Het is niet voldoende om één bepaald kind of volwassene in je hoofd te hebben en op basis daarvan een eigen theorie te ontwikkelen. De nodige literatuur en informatie is hier zeer belangrijk.

http://www.klasse.be/ouders/25769/ik-ben-hoogsensitief/#.VL0WbkeG8l8

Mag ik jullie dit prachtig filmpje voorstellen?

Via Facebook werd er dit filmpje gedeeld. Zo kwam ik terecht op de site van "Klasse". Daar ontdekte ik een reeks bij TV Klasse, "driemaal woordwaarde". Wauw! Allemaal korte filmpjes van lezingen. Waaronder dit filmpje van psychiater Dirk De Wachter. 

Zo schrijft Klasse als inleiding: 'Ik heb te veel werk,' vertelt psychiater Dirk De Wachter tijdens de 'Dag van de Cultuureducatie' van Canon Cultuurcel. 'In onze facebookerige vind-ik-leuk maatschappij moffelen we ons verdriet maar al te vaak weg. En dat verdriet zie ik massaal terug op consultatie. Onze wereld is ziek in hyperindividualiteit. We zijn zo gefocust op onze individuele ontplooiing dat we eenzaam achterblijven.' Luister en kijk naar de kritische maatschappijanalyse 'Dokters van verdriet' van de auteur van o.m. Borderline Times waarin hij ook uitwegen aanreikt. Een lezing die doet nadenken. 

Hopelijk kennen jullie Dirk De Wachter? Ik heb het geluk gehad om hem al verschillende keren te horen vertellen. In onze psychotherapieopleiding kwam hij een aantal keren op bezoek. Ik ben geen grote fan van psychiaters. Maar, onder andere, Dirk De Wachter heeft me toch ook laten voelen dat het allemaal om de mens gaat. De toewijding. Het hart en de passie. Het geloof in en de visie op de mens.

Ik hing aan zijn lippen.

Geen hoogdraverigheid. Maar simpele woorden. Eenvoudig vertelt. Begrijpbaar. Maar raak. Zijn woorden komen binnen.

Maar nadien ga ik wel met een hoofd vol zwaarmoedigheid, zoveel gedachten, zoveel prikkels naar huis.

Hij raakt mij met zijn hersenspinsels.

Hij raakt mij in een laag van mezelf die ik niet vaak toe laat. Een laag waar ik zelf liever niet zo vaak kom. Het is een laag van verdriet. Een laag van piekeren en pessimisme. Zwaarwichtigheid. Van mijn overtuigingen, mijn visie op de wereld. Dingen die ik voel, weet of zie. Gelukkig soms ook melancholie. Of geloof, hoop en liefde. Soms iets om warm van te worden. Maar vooral een laag van verwarring. 

http://www.klasse.be/tvklasse/21073-Dirk-De-Wachter-Dokters-van-verdriet#.VIQg6TGG8l8

Zijn oproep om verdriet te delen is zo belangrijk! Verdrietigheid mag er zijn. Maak plaats voor verdriet. 

http://www.mindbodygreen.com/0-14364/how-to-make-love-last-in-the-age-of-instant-gratification-dr-sue-johnson.html

In dit filmpje vertrekt Sue vanuit haar eigen jeugdervaring over hoe zij als kind keek naar liefde. Ook hoe ze later in haar praktijk als psychotherapeute er tegen aan liep bij koppels. Er werd haar geleerd en gezegd dat liefde magisch is. 

Maar met scha en schande moest ze leren dat er meer aan de hand was. 

Het ging om het verlies van de connectie, het verlies van het contact, maar toch de drang om lief te hebben. Ze ging onderzoek doen en ontdekte dat hechting noodzakelijk is. In alle relaties van ons leven. Maar op het partnerniveau gaat het om een veilige emotionele verbinding. Bij relatieproblemen zijn het dan ook vaak die emotionele verbindingen waar er schade is opgelopen of waar een koppel elkaar is kwijtgeraakt. 

Maar ik laat jullie genieten van het filmpje.

Een filmpje dat je misschien regelmatig eens moet herbekijken om weer te voelen waar het om gaat in onze partnerrelatie. 

( Principes van EFT:  (Emotionally Focussed Therapie for couples) vanuit Sue Johnson, psychotherapeute, die het boek schreef "Hou me vast" en het recente "Laat me niet los". Een mooie manier van werken om de emotionele verbondenheid in een relatie terug aan te gaan en op zoek te gaan naar de hechting tussen 2 mensen. Hechting die ze onderweg in hun leven met elkaar misschien verloren zijn.)

In het tijdschrift "Psychologies Magazine" nummer 38 van januari 2014 verscheen het artikel "Hoogsensitief op de werkvloer".

Fijn artikel waar nog eens opgesomd wordt waarom een hoogsensitieve werknemer een ideale werknemer is. Voor de werkgever weliswaar. Voor de werknemer, de hoogsensitieve in kwestie, is het eerder een opgave. Overprikkeling alom. Een groot verantwoordelijkheidsgevoel, moeilijk "nee" kunnen zeggen maakt de workload verschrikkelijk hoog.